کفر

خدایا کفر نمی‌گویم،

پریشانم،

چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!

مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.

خداوندا!

اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای ‌تکه نانی

‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌

و شب آهسته و خسته

تهی‌ دست و زبان بسته

به سوی ‌خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر می‌گویی

نمی‌گویی؟!

خداوندا!

اگر در روز گرما خیز تابستان

تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی

لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری

و قدری آن طرف‌تر

عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌

و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد

زمین و آسمان را کفر می‌گویی

نمی‌گویی؟!

خداوندا!

اگر روزی‌ بشر گردی‌

ز حال بندگانت با خبر گردی‌

پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.

خداوندا تو مسئولی.

خداوندا تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن

در این دنیا چه دشوار است،

چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…

دکتر علی شریعتی

گفتـگوهای کـودکـانه با خـدا

گفتـگوهای کـودکـانه با خـدا

عشق

زمین خالی شده از عشق یا چشم دل من سیره؟
که برق چشمای هیچ کس وجودمو نمی گیره 

فقر

به آنانی که داخل قصرهایشان نشسته و پیغام میدهند دیگر فقیری نداریم

پیشنهاد میکنم اگر فرصت کردند از پنجره های بیشمار قصرشان شهر را بنگرند

واگرغباری در هوا نبود حومه آن را نیز نگاهی بیندازند

چشمها را باید شست...

سیب

 

خدایا اگه میشه بازم درخت سیب بزار از زمین و ادم نما ها خسته شدم 

زندگی

خدایا کمکم کن که همیشه بدانم  

که سخت زندگی کردن بهتر از سخت مردن است